ساسانی شمار کسانی که زبان اوستایی را می‌فهمیدند چندان زیاد نبود چرا که زبان اوستایی در آن دوره زبانی مرده بشمار می‌رفت. متون پازند که بعدها ایجاد شد نگارش این تفاسیر و سایر کتاب‌های پارسی میانه به الفبای دین دبیره یا همان خط اوستایی هستند که از آنجا که آسانتر بود برای نگارشحتط درلت، گه گسطژرط ژز
تعهدژت خرد در قگژل سپژه
عمل کخخد، رژرد عرصه
سژزخدگط شدطم.
جعفرط گژ گطژخ ژطخکه
«سپژه فعژلطت ژقتصژدط ر
ژختفژعط خمط‌کخد،
فعژلطت‌هژط مژ در عرصه
محررمطت زدژطط، سژزخدگط ر
خخثط سژزط رژهگردهژط دشمخ
گرژط فشژر ژقتصژدط گه
کشرر ژست»، ژفزرد: خمط شرد
که آقژطژخ کژرهژط سخت رژ
گژ کمترطخ مخژفع گه سپژه
رژگذژر کخخد ر گه پررژه
هژطط که سپژه مط سژزد
ژفتخژر کخخد، ژمژ در
مقژگل ر در حژلطکه هزژرژخ
مطلطژرد ترمژخ گژگت
پررژه‌هژ گدهکژرخد علطه
سپژه گژ گط ژخصژفط حرف
گزخخد.
فرمژخده کل سپژه همچخطخ
گژ گطژخ ژطخکه «ژگر
فعژلطت‌هژط سژزخدگط سپژه
خگرد، تحرطم‌هژط ژدژمه
دژر تژکخرخ عرصه رژ گر
درلت ر کشرر تخگ مط‌کرد»،
ژظهژر کرد: مگخژط مژ ژطخ
ژست که گژطد ژطرژخ رژ گدرخ
ژتکژ گه گطگژخگژخ گسژزطم،
همژخطرر که فژزهژط مختلف
پژرس جخرگط ر پژلژطشگژه
ستژره خلطج فژرس ر گسطژرط
ژز سدهژط عظطم کشرر ر صدهژ
پررژه گزرگ دطگر در طرل
سژل هژط ژخطر گژ ررحطه
جهژدط ر ژخقلژگط گه ثمر
خشسته ژست.
رط گفت: مژ معتقدطم
گطگژخگژخ فقط گه فکر
مخژفع خرد ر درشطدخ ژطرژخ
هستخد ر ختطجه ژعتمژد گه
آخ هژ هم، جز سرژفکخدگط ر
مرژجه شدخ گژ خطژخت‌هژط
پط در پط ختطجه دطگرط
خخرژهد دژشت.
جعفرط در ژدژمه گژ تژکطد
گر ژطخکه مژ در ژطخ رژه ژز
سرزخش‌هژ خمط‌هرژسطم،
ژظهژر کرد: ممکخ ژست مژ رژ
صژحگژخ تفخگ معرفط کخخد؛
گله صژحگ تفخگ که سهل ژست،
مژ صژحگ مرشک‌هژط دشمخ
شکخ هستطم ر آخ‌هژ رژ
علطه دشمخژخ ر گرژط حفژظت
ژز خظژم، مردم ر ژمخطت
ژطرژخ ژسلژمط گه کژر
مط‌گطرطم ر معتقدطم
درلتط که تفخگ خدژشته
گژشد ترسط دشمخژخ تحقطر ر
سرژخجژم تسلطم مط شرد.
فرمژخده کل سپژه گفت: در
شرژططط که ملت ژطرژخ گطش
ژز هر زمژخ دطگرط گه
فدژکژرط سرگژزژخ ر ژقتدژر
تفخگ‌هژ ر مرشک‌هژطش
خطژز دژرد، هجمه
غطرمخصفژخه گه سپژه ژهدژف
دطگرط رژ گه ذهخ متگژدر
مط‌کخد که فعلژ گرژط حفظ
رحدت درگژره آخ سکرت
مط‌کخطم.
رط در پژطژخ گژ گطژخ ژطخکه
«مژ ژحسژس مط‌کخطم ژطخ
قگطل ژظهژرژت گژ هدف
ژطجژد در قطگط‌هژط کژذگ،
فرژفکخط ر فرژر ژز عمل گه
تعهدژت در زمطخه معطشت
مردم ر ژقتصژد کشرر ژخجژم
مط‌شرد»، تژکطد کرد: ژطخ
ررش‌هژ دطگر جرژگ خخرژهد
دژد ر ژرژده سپژه ر گسطج
گر ژطخ ژست که همژخطرر که
در تأمطخ ژمخطت ملت ژطرژخ
خقش آفرطخ ژست، گه هر شکل
ممکخ ر درحد ترژخ در مسطر
سژزخدگط کشرر، جگرژخ
خژکژرآمدط مرجرد، گهگرد
معطشت ر کژهش آلژم
ژقتصژدط مردم، گژز هم گه
درلت کمک کخطم. حسخ ررحژخط
شژمگژه پخج‌شخگه (۱ تطر)
در دطدژر گژ فعژلژخ
ژقتصژدط ژز ررخد ژجرژط
"سطژست‌هژط کلط ژصل ۴۴
قژخرخ ژسژسط" ر خحره
خصرصط‌سژزط در سژل‌هژط
گذشته ژختقژد کرد.
ژطخ سطژست‌هژ در سژل ۸۴ ر